Постинг
20.03.2016 22:16 -
Карантина
Първо срещнах самотата
още в детските години -
помня - болен бях от шарка -
сам - стоях под карантина.
Помня кръстчето червено,
залепено на вратата;
помня как далеч от мене
смях звънеше зад стъклата.
Ах, как исках със децата
да ловим мушици в парка -
но разбрах, че самотата
по-заразна е от шарка.
Малка дупчица в брадата
шарката сега ми спомня -
дупките от самотата
във сърцето - са огромни.
Нощ е. Дълга и студена -
зъзна в стаята позната -
някой кръстчето червено
пак ли лепна на вратата?
И зведите на небето
обрив са от скарлатина,
и отново съм детето,
сложено под карантина.